Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej „Serafitki” powstało w Zakroczmiu w 1881 r. z inicjatywy bł. O. Honorata Koźmińskiego oraz Służebnicy Bożej Matki Małgorzaty Łucji Szewczyk. Serafitki rozpoczęły swoją działalność na terenie zaboru rosyjskiego w Królestwie Polskim, początkowo jako zgromadzenie bezhabitowe, ukryte.
Przez 10 lat Siostry pracowały na terenie zaboru rosyjskiego i mimo trudności opiekowały się chorymi i bezdomnymi staruszkami w Zakroczmiu, Warszawie, Częstochowie. W 1891 r. przeniosły swą działalność na teren ówczesnej Galicji. 14 sierpnia 1891 r. Siostry przyjęły habity z rąk ordynariusza krakowskiego kard. Albina Dunajewskiego i odtąd Zgromadzenie zaczęło występować jako habitowe. Było to możliwe, gdyż w zaborze austriackim panowała większa swoboda religijna.
M. Małgorzata Szewczyk kierowała Zgromadzeniem przez 20 lat, do 1904 r. W okresie międzywojennym Zgromadzenie rozwijało się bardzo intensywnie w całej Polsce, a w 1932 r. doszło do podziału na prowincje: poznańską, lwowską (obecnie przemyską) i oświęcimską. Po II wojnie światowej Siostry objęły działalnością charytatywną biednych i chorych poza granicami Polski: w Algierii, Francji, Szwecji, USA, Włoszech oraz na Białorusi i Ukrainie.
Obecnie Zgromadzenie kontynuuje działalność zapoczątkowaną przez Założycieli. Dominuje praca na rzecz ludzi niesamodzielnych, nieuleczalnie chorych, osób starszych i upośledzonych dzieci.
