Początki historyczne

Kościół od początku swego istnienia prowadził działalność charytatywną zdając sobie sprawę jak ważna jest posługa miłości i otwarcie na bliźniego zwłaszcza tego najbardziej potrzebującego, ubogiego, chorego, samotnego.

W 1929 roku powołany został ogólnokrajowy organ pod nazwą Instytut Caritas, który miał za zadanie koordynować działalność Caritas diecezjalnych. Początek formalnego istnienia Caritas Diecezji Tarnowskiej sięga roku 1937. W marcu 1937 r. bp Franciszek Lisowski erygował Związek Caritas Diecezji Tarnowskiej i zatwierdził jego statut. W czasie II wojny światowej tarnowska Caritas kierowana przez księdza Karola Pękalę, mimo niezwykle trudnych warunków działała bardzo aktywnie.

Po zakończeniu wojny w 1945 r. powołano Krajową Centralę Caritas, która we współpracy z diecezjalnymi Związkami Caritas zbudowała w krótkim czasie sprawną sieć placówek opiekuńczych i punktów świadczących pomoc potrzebującym. W styczniu 1950 r. władze komunistyczne narzuciły Caritas przymusowy zarząd, a jej majątek bezprawnie przejęły i przekazały tzw. Zrzeszeniu Katolików świeckich „Caritas”.

W okresie od 1950 do 1989 r. Caritas formalnie nie istniała, nigdy jednak nie przestała pomagać ludziom znajdującym się w potrzebie. W grudniu 1989 r. abp Jerzy Ablewicz reaktywował Caritas Diecezji Tarnowskiej. Pierwszym jej dyrektorem został ks. dr Stanisław Budzik.

Komentowanie jest wyłączone