Kaplica pw. Miłosierdzia Bożego przy Szpitalu Wojewódzkim im. Św. Łukasza w Tarnowie, przy ulicy Lwowskiej 178a, została erygowana z dniem 15 listopada 1993 r. Kaplicę erygował Wikariusz Generalny, Ks. Bp Józef Gucwa dekretem z dnia 5 listopada 1993 r.
Poświęcenia kaplicy dokonał ówczesny Ks. Bp Ordynariusz Józef Życiński dnia 20 grudnia 1993 r. Podczas kazania powiedział: „Dziękuję Wam gorąco, że macie tę świadomość, iż nowo oddany szpital, to nie tylko zaplecze techniczne i luki w budżecie, z którymi trzeba walczyć; ale że macie świadomość, iż miejscem inspiracji dla lekarzy, dla Służby Zdrowia, dla pacjentów będą właśnie te ściany kaplicy szpitalnej. I tak, jak w czterech ścianach dialogu Maryi z Aniołem ułożyła się historia ludzkości, zadecydowały się wielkie sprawy, tak tutaj, w duszach tych, którzy przychodzić będą do Chrystusa, będzie dokonywał się cud przemiany. Pesymizm będzie przechodził w nadzieję, smutek zmieniał swoją barwę, rozpacz uzyskiwała nowe podstawy w zawierzeniu Bogu. To są te cuda ludzkiej duszy, które są konsekwencją tamtego cudu przyjścia Chrystusa do nas”. Zasadnicze wyposażenie kaplicy jest dziełem Kurii Diecezjalnej w Tarnowie, która 25 maja 1994 r. przekazała je według załączonego spisu (24 pozycje) dla użytku Kaplicy Szpitala Wojewódzkiego, zastrzegając, że wymienione przedmioty pozostają nadal własnością Kurii Diecezjalnej i mają służyć dobru wiernych korzystających z posługi religijnej w tejże kaplicy.
W dniu poświęcenia kaplicy Bp Józef Życiński zwrócił się do tych, którzy trudzili się przy wznoszeniu szpitalu i kaplicy: „Dziękuję serdecznie tym z Was, którzy przez długie lata, kiedy opóźniała się budowa nie tracili nadziei, nie tracili optymizmu. I wtedy, kiedy część już hołubiła łatwy pesymizm i skłonna była do sceptycznych prognoz, pozostała część niezmiennie przydeptywała ścieżki, szukała nowych szlaków, podejmowała wszystkie nowe inicjatywy, aby służyć człowiekowi, aby rejon, w którym tak wiele cierpiących istot, uzyskał zaplecze medyczne godne tego miejsca. Dziś wspólnie dziękuję Bogu za Wasze działania. Modlę się w intencjach tych wszystkich, którzy tutaj, jak Maryja w dialogu z Aniołem, tak oni w dialogu z Bogiem, odnajdywać będą sens swojego bólu, swojego cierpienia, i wylewając dusze przed Chrystusem, który przyszedł przez gehennę śmierci, będą u niego szukać pomocy, wytrwania.
(…) Tutaj promieniujący Chrystus będzie sprawiał, że społeczność pracowników szpitala będzie nie tylko społecznością funkcjonariuszy, którym zlecono troskę o pacjentów, ale społecznością ludzką, współczującą i kochającą.”
Ta strona używa cookie. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na wykorzystanie plików cookie z których niektóre mogą być już zapisane w folderze przeglądarki Więcej informacji ...