Wprowadzenie posługi świeckich pomocników rozdzielania Komunii Świętej wymaga należytego wyjaśnienia, a zwłaszcza odpowiedzi na pytanie o jej sens i potrzebę. Otóż istnieją niewątpliwie poważne racje przemawiające za wprowadzeniem tej posługi.
W wyniku odnowy życia religijnego ostatnich dziesięcioleci, a zwłaszcza pogłębionej pobożności eucharystycznej, wierni częściej i liczniej przystępują do Komunii Świętej. Możliwość owocnego udziału w sprawowaniu Eucharystii, a zwłaszcza przyjęcie Komunii Świętej, należą do podstawowych praw wiernych i jest dla nich najcenniejszym dobrem, którego nie może ich nikt pozbawić. Dotyczy to zwłaszcza osób w podeszłym wieku i chorych w domach prywatnych, w szpitalach i innych zakładach.
Zaspokojenie tych potrzeb przez wspólnotę parafialną i ich duszpasterzy, (czego domaga się rzymska Instrukcja „Eucharisticum Mysterium” z 25 maja 1967 r.), jest możliwe do zrealizowania wyłącznie z pomocą świeckich szafarzy Komunii Świętej.
W Kościele pierwszych wieków powszechnie stosowano praktykę zanoszenia Eucharystii dla tych, którzy nie mogli uczestniczyć w niedzielnej Mszy św., zwłaszcza chorych i więźniów. Wzorem i patronem pomocników udzielania Komunii Świętej może być św. Tarsysjusz (III w.), młody akolita, świecki męczennik Eucharystii. Według tradycji zginął, niosąc Komunię chorym i więźniom. Należy wspomnieć, że jeszcze w Rzymie, w VIII wieku istnieli świeccy akolici, którzy zanosili Eucharystię do domów.
W ostatnich dziesięcioleciach, posługę nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej wprowadził na nowo papież Paweł VI na mocy Instrukcji Kongregacji Kultu Bożego z 29 stycznia 1973 roku.
W Polsce Konferencja Episkopatu postanowiła stopniowo wprowadzać świeckich pomocników. Kandydatami mogą być mężczyźni w wieku 35 – 65 lat „odznaczający się wysokim życiem moralnym, pobożnością i poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych” (postanowienie z 2 maja 1990 r.). Zgodnie z prawem kanonicznym (Kan. 910 i 230 KPK) tylko biskup diecezjalny może upoważnić zgłoszonego przez proboszcza parafii i odpowiednio przygotowanego kandydata, do pomocy w udzielaniu Komunii Świętej podczas Mszy św. i do zanoszenia jej chorym.
W naszej parafii posługę tę sprawuje obecnie trzy osoby świeckie, które w każdą niedzielę zanoszą Komunię Świętą do domów prywatnych dla około dwudziestu osób chorych.
Jeżeli więc drodzy parafianie zobaczycie na ulicach naszego miasta kapłana lub osobę świecką idącą do chorego z Najświętszym Sakramentem na piersiach, nie wstydźmy się przyklęknąć. Gdyby to było niemożliwe, to w inny sposób oddajmy cześć publiczną Zbawicielowi, np. przez głęboki pokłon. Pamiętajmy, że naszą postawą dajemy świadectwo wiary.
T. M.