Kult Serca Pana Jezusa

jezusPodstawą Kultu jest miłość Boża przedstawiona w Starym i Nowym Testamencie, przymierze zawarte między Bogiem a ludem izraelskim, którego podstawę stanowiło przykazanie miłości: „słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana Boga twojego z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.
Niech pozostają w twym sercu te słowa, które ja dziś ci nakazuje” (PWT 6, 4-5) W pismach proroka Ozeasza czytamy: „Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem i syna swego wezwałem z Egiptu… Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości… Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. (Oz 11, 1.3-4; 14,5).
Najczulsza i przebaczająca miłość Boga była zapowiedzią płomiennej miłości, którą Zbawiciel okazał w swoim Sercu wszystkim ludziom. Miłość stała się fundamentem Nowego Przymierza. Zapowiedział to prorok Jeremiasz: w następujących słowach: „Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość…
Oto nadchodzą dni… – kiedy zawrę z domem Izraela Nowe Przymierze… Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu” (Jr 31, 3; 31, 33).
Obraz Nowego Przymierza między Bogiem a ludźmi pokazuje Ewangelia. Tajemnica Odkupienia jest tajemnicą doskonałej miłości Chrystusa względem Ojca niebieskiego, Któremu Syn złożył zadośćuczynienie za grzechy rodzaju ludzkiego. To tajemnica współczującej miłości Boga wobec ludzi.
Miłość, która tchnie z Ewangelii pozostaje w zgodzie z ludzką wolą pełną Bożej miłości i z samą miłością nieskończoną, jaka łączy Syna z Ojcem i Duchem Świętym.
Pierwszą czcicielką Najświętszego Serca Pana Jezusa była Matka Najświętsza, gdy powiedziała „fiat”. Ona, jedyna, w pełni poznała tajemnicę miłości Serca swego Syna i stała się szafarką Jego Łask.
Święty Jan Ewangelista w czasie ostatniej wieczerzy poznał tajemnicę Miłości Serca Jezusa, kiedy to położył głowę na Jego Sercu. Napisana przez niego Ewangelia i listy są przepełnione duchem miłości. Święty Tomasz Apostoł na widok rany Serca Zmartwychwstałego Jezusa wypowiedział słowa pełne uwielbienia: „Pan mój i Bóg mój”.
Kult Miłości Boga w symbolice przebitego Serca Chrystusa był zawsze obecny w Kościele. Rozwój Kultu nastąpił po objawieniu tajemnicy Miłości wybranym duszom.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa i średniowiecza, wielu świętych miało objawienia Pana Jezusa. Specjalnym nabożeństwem do Najświętszego Serca odznaczali się: św. Bernard z Clairveaux, św. Piotr Damian św. Anzelm, św. Franciszek z Azyżu, św. Ludgarda, św. Antoni z Padwy, św. Bonawentura, św. Katarzyna Siennejska, bł. Henryk Suzo, św. Bernardyn ze Sieny, św. Piotr Kanizy, św. Magdalena de Pazzi, św. Jan Eudes, św. Franciszek Salezy i inni.
Liturgiczne Święto Najświętszego Serca Pana Jezusa ustanowił papież Klemens XIII w roku 1765 w odpowiedzi na pragnienia i prośby bardzo wielu osób i narodów. Wystarczy wspomnieć wielu biskupów europejskich na czele ze Św. Alfonsem Liguori, biskupów amerykańskich, króla Polski Augusta III, Marię Karolinę Leszczyńską – królową Francji, księcia Bawarii Klemensa Franciszka, czy rzymskie bractwo Bożego Serca, a nade wszystko prośby biskupów polskich. Niedługo po ogłoszeniu dekretu ustanawiającego to Święto, Kongregacja Obrzędów zatwierdziła „Oficjum i formularz Mszy” o Najświętszym Sercu Jezusa dla Rzeczpospolitej Polskiej i dla rzymskiego Arcybractwa Serca Jezusowego. Przywilej ten rozszerzono później na Zakon Sióstr Wizytek, wiele diecezji i Rodzin Zakonnych. W 1856 roku papież Pius IX ustanowił Święto Bożego Serca na całym świecie. img_0001Zanim jednak ustanowiono Święto Bożego Serca od najdawniejszych czasów istniał kult Serca Jezusowego. Można powiedzieć bez żadnej przesady, że pierwszą czcicielką była Matka Najświętsza. Również Apostołowie byli zafascynowani „Bogiem Miłości”, który nie przeszedł obojętnie nad najmniejszą niedolą człowieka. Wśród czcicieli Bożego Serca w następnych wiekach możemy zauważyć wielkich ludzi Kościoła – Świętych i teologów. Wyjątkową rolę w szerzeniu Kultu Serca Jezusowego odegrała Św. Małgorzata Maria Alacoque z Paray- le-Monial. Sam Chrystus wybrał ją na powiernicę Swego Serca. To przez nią Pan Jezus przypomina jak bardzo nas kocha, jak bardzo boli Go ludzka obojętności jak bardzo pragnie, by człowiek w Jego Boskim Sercu szukał sensu swego życia i radości zbawienia. To Św. Małgorzata Maria pokazała nam Obietnice Serca Jezusowego i praktyki wynagradzające wzgardzoną miłość takie jak: częsta Komunia Święta zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca, czuwanie nocne z czwartku na piątek, czyli tzw. „Godzina Święta”. Na szczególną uwagę zasługuje prośba Bożego Serca, by poszczególni ludzie i całe narody oddały się całkowicie Bożemu Sercu. Po raz pierwszy spełnił tę prośbę Bł. Klaudiusz de la Colombiere wraz z Świętą Małgorzatą Marią, której był duchowym przewodnikiem. Za ich przykładem poszły poszczególne jednostki, następnie rodziny i różne stowarzyszenia, a wreszcie i same władze, miasta i państwa (Pius XI) W 1889 roku papież Leon XIII poświęcił Bożemu Sercu cały rodzaj ludzki. W drugiej połowie XVIII wieku, kiedy groźne chmury gromadziły się nad Rzeczpospolitą, w Sercu Jezusa szukają ratunku przywódcy państwa i kościoła. Po klęsce rozbiorów Polacy wiążą swoje szanse przetrwania i nadzieję zmartwychwstania Polski ze czcią Bożego Serca. Prymas Polski Arcybiskup Ledóchowski poświęca swoją metropolię gnieźnieńską Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
W latach 1914-1918 czynią to prawie wszyscy rządcy diecezji za przykładem biskupa Bilczewskiego i biskupa Pelczara autora dzieł o Najświętszym Sercu i założyciela zgromadzenia sióstr Sercanek. Na Jasnej Górze prymas Polski kardynał Dalbor w imieniu Episkopatu powierza Ojczyznę Sercu Zbawiciela i Jego Najświętszej Matce. Jako dziękczynne wotum za ocalenie zmartwychwstałej Polski wdzięczny naród wznosi w Poznaniu w 1932 roku pomnik z napisem Sacratissimo Cordi – Polonia Restituta, dzieło zburzone przez okupanta w roku 1940. Wiele zakonów w Polsce żyje i pracuje według duchowości Serca Bożego. Sprawie poświęcenia rodzin i parafii Najświętszemu Sercu Jezusa w szczególny sposób oddają się Ojcowie Jezuici i Księża Sercanie, którzy wspólnie i osobno poświęcili Sercu Bożemu w czasie misji i rekolekcji intronizacyjnych wiele parafii we wszystkich diecezjach polskich. „Nasze stulecie jest świadkiem intensywnego rozwoju nabożeństwa do Serca Chrystusowego, o czym świadczy wspaniała Litania oraz dołączony do niej Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Sercu Bożemu, a także Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu. To wszystko przeniknęło głęboko naszą polską pobożność, stało się udziałem wielu wiernych, którzy czują potrzebę wynagradzania Sercu Jezusowemu za grzechy ludzkości, a także poszczególnych narodów, rodzin i osób.
Niech naszą odpowiedzią na Miłość Chrystusa będzie oddanie się Sercu Jezusowemu, które jest hojne dla wszystkich którzy Go wzywają.

Obietnice Serca Jezusowego

Obietnice Serca Jezusowego zostały przekazane we Francji Św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690), której Chrystus ukazywał się kilkakrotnie z Sercem na piersiach przebitym i opasanym cierniową koroną z którego wytryskują płomienie miłości, a w ich centrum jest krzyż. Z krzyża Jezus woła do mnie i do Ciebie „Pragnę”. Oto najważniejsze obietnice Wskażę im w życiu powołania drogę, a nią idących swą łaską wspomogę. W rodzinie spokój i zgoda zagości, bo złączę wszystkich więzią mej miłości. Gdy ból i smutek zadadzą im ranę, ja sam balsamem pociechy się stanę. Pod moim skrzydłem, grot złego ich minie, jam ich ucieczka w ostatniej godzinie. Stąd wzrok mój na nich odpocznie łaskawy, pobłogosławię codzienne ich sprawy.
W Sercu Mym Źródło grzesznikom otworzę, z którego spłynie miłosierdzia morze. Od Mego Serca Ognistych Płomieni serce oziębłe w gorące się zmieni. Serca, co dotąd służą mi gorliwie, jeszcze gorętszą miłością ożywię. Dom gdzie czcić będą obraz Serca Mego z błogosławieństwa zasłynie Bożego.
Pracy kapłańskiej dam błogosławieństwo, że z serc najtwardszych odniesie zwycięstwo. Czci mej szerzeniu gorliwie oddani w tym Sercu będą na wieki wpisani. Kto pierwsze piątki odprawi jak trzeba nie umrze w grzechu lecz wejdzie do nieba.

Literatura:
http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/kult_serca_jezusowego/historia.htm
Ks. Jerzy Czerwień, „Matczyne Królestwo” – Miesięcznik Parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach – Nr 6(103) 2002 r.

Komentowanie jest wyłączone