IV. Część spotkania Parafialnego Zespołu Synodalnego – Dziedzictwo rodziny diecezjalnej

Do pobrania w pliku pdf- (kliknij)

DZIEDZICTWO_RODZINY_DIECEZJALNEJ.pdf

II._Część_Spotkania_Odpowiedzi.pdf

ABC_Synodu.pdf

 KONSPEKT

Temat: Dziedzictwo rodziny diecezjalnej

Modlitwa na wstępie spotkania

Modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi

Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości.

Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom
i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie.

Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące,
by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

1. JAK JEST ? (Diagnoza sytuacji)

– Jakie jest społeczne zapotrzebowanie na znajomość dziedzictwa pozostawionego nam przez przodków?

-Jak jest z szacunkiem dla przeszłości we współczesnych rodzinach?

– Czy  młodzi rodzice uczą dzieci szacunku dla tradycji – np.: uczenia pacierza, święcenie gromnic, ziół i kwiatów związane z tradycją ludową np.: na Matkę Bożą Zielną, Gromniczną itd.

– Czy w nowocześnie wyposażonym domu jest miejsce dla krzyży i obrazów religijnych?

– Czy są w domu wspomnienia rodzinne – opowieści dziadków i rodziców przy okazji spotkań i uroczystości rodzinnych?

2. JAK POWINNO BYĆ?(Ujęcie teologiczne)

Kafarnaum – historia „małej ojczyzny” Jezusa

Każdy z nas ma w swoim życiu teren, z którym jest szczególnie związany.
Często jest to miejsce, gdzie przyszliśmy na świat lub, gdzie upłynęły najlepsze lata naszego życia. Takie miejsce miał także Chrystus, który wywodząc się z Nazaretu, małego ubogiego miasteczka, większą część swojej działalności mesjańskiej związał z leżącym w niewielkiej odległości od miejsca urodzenia – Kafarnaum. Podróżujących do zabytkowej części tego miejsca pielgrzymów wita dziś napis – „Kafarnaum — miasto Jezusa”. Co oznacza, że było to miasto szczególnie przez Niego wyróżnione i bliskie Jego sercu. Wydarzyło się tam bowiem więcej cudów niż gdzie indziej. To także pewien wzór postawy, szanowania swojej „małej ojczyzny”. Mamy obowiązek znać to miejsce i działać na rzecz jego dobra.

Słowa Jana Pawła II z Krakowa z 1979 roku

„I dlatego — zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska”, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością — taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, – abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.”

3. CO ROBIĆ, ABY BYŁO JAK POWINNO BYĆ?

(Ujęcie praktyczne – szukanie sposobów naprawy sytuacji)

– Jak kultywować dziedzictwo diecezji?

Podsumowanie spotkania

Warto w tym miejscu, aby Sekretarz Parafialnego Zespołu Synodalnego dał możliwość prezentacji wypracowanych wniosków i zrobił krótkie podsumowanie.

 

MATERIAŁY POMOCNICZE

(Pełna wersja konspektu na stronie https://synodtarnow.pl
w zakładce „pobierz”)

ZAPREZENTOWANIE TEMATU – Uważne spojrzenie na pojęcia budujące zagadnienia spotkania:

• Czym jest diecezja dla każdego z nas?
• Jak rozumiemy pojęcie – „dziedzictwo”?
• Co łączy rodzinę i diecezję?
• Jak rozumiemy określenie „dziedzictwo diecezji”

Pomoce do punktu (1. Jak jest?)

– Czy mówi się w domu w szkole o historii najnowszej zakłamanej przez ustrój komunistyczny – np. 1 marca – Narodowe Święto Żołnierzy Wyklętych?

– Jak we współczesnym domu funkcjonują elementy  duchowego i materialnego dziedzictwa diecezji?

– Czy w domu rozmawia się o historii?

– Czy interesuje mnie historia mojego regionu?

Pomoce do punktu (2. Jak powinno być?)

Rodzina, parafia i diecezja jako wspólnoty budujące poczucie tożsamości narodowej i więzi z „małą ojczyzną”

• Szacunek dla historii parafii.
• Udział parafii w pielęgnowaniu tradycji i pamięci o historii.

Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości.

• Szukanie sposobów, na atrakcyjny dla ludzi XXI wieku sposób kultywowania tradycji:
• „Lekcje historii” w kościele.
• Zespoły folklorystyczne przy parafii.
• Małe monografie o historii parafii.
• Spotkania ze świadkami historii.

Pomoce do punktu (3. Co robić, aby było jak powinno być?)

• Skorelowanie pracy katechetycznej w szkole z działalnością parafialnych zespołów synodalnych.

Np.: Ogłoszenie konkursu ze znajomości historii diecezji w środowisku dzieci
i młodzieży – Czy znam moją diecezję? – (koordynowanego przez katechetów
w szkole). Konkurs mógłby mieć, krótką formę testu zamkniętego. Rozstrzygnięcie
w ramach katechezy przyparafialnej, z nagrodami ufundowanymi przez parafię.

• Zaproponowanie dzieciom szkół podstawowych innych form zdobywania wiedzy
  o dziedzictwie diecezji np.:  przygotowanie plakatu, prezentacji multimedialnej  –
  „Sanktuaria  diecezji tarnowskiej”– Jakie sanktuaria znajdują się w mojej okolicy? – wybrane 4-6 przykładów ze zdjęciami. (Temat sanktuariów opracowany
  w kontekście danego regionu) Także nagrodzony przez parafię.
• Wykorzystanie dziecięcych pasji malarskich – Konkurs plastyczny –„Kapliczki
  i krzyże przydrożne w mojej parafii ”Konkurs może mieć charakter odtwórczy (dotyczyć istniejących kapliczek czy krzyży przydrożnych) lub twórczy (gdy wiadomo, że będzie powstawała nowa kapliczka, można zwrócić się do młodzieży o stworzenie jej projektu).
• Propozycja dla uczniów starszych klas szkoły podstawowej, gimnazjalnej, oraz szkół średnich – „Wywiad z dziadkiem – wspomnienia z czasów wojny”, czyli zapisanie wspomnień  świadków historii i tradycji. Projekt ten nawiązywałby do kampanii społecznej w mediach „Nagraj dziadka na smartfona” lub „Kiedy ostatnio słuchałeś opowieści swojej babci?”–
• Wywiad „Jak się zmieniło życie religijne na przestrzeni lat” (wspomnienia z dzieciństwa dziadków) Przez ostatnie kilkadziesiąt lat życie religijne uległo dużym przeobrażeniom, zmianom. Jedne jego formy (np. niektóre nabożeństwa, zwyczaje – przykładowo wprowadzanie do kościoła matki po połogu) skończyły się, uległy zapomnieniu, inne, chociażby w związku z beatyfikacją i kanonizacją nowych błogosławionych i świętych pojawiły się, rozkwitły. Tradycja „dróżek maryjnych” w Zawadzie koło Dębicy. Interesujące byłoby przedstawienie tych zmian w postaci pisanej.
• Propozycja dla parafialnego zespołu synodalnego – Podjęcie decyzji o renowacji kapliczki lub krzyża znajdującego się na terenie parafii czy też zapomnianych nagrobków powstańców, partyzantów na cmentarzach parafialnych.
• Propozycja dla parafialnego zespołu synodalnego – Opracowanie Zbiorku pieśni regionalnych religijnych i ludowych, funkcjonujących w tradycji danej parafii.
• Inne propozycje: Przeprowadzenie profesjonalnych kursów dykcji i emisji głosu dla LSO – by uczyć szacunku dla tekstów czytanych w Liturgii Słowa i dbałości o czystość i piękno języka polskiego. (Propozycja dla opiekunów LSO)

Konspekt przygotowali: Pani mgr Małgorzata Stryczek i mgr Krzysztof Haptaś

(Komisja Dziedzictwa Diecezji Tarnowskiej)